Merhabalar, “Nasıl Olunmaz?” köşemize hoş geldiniz. Bu köşemizle siz Mahzen okurlarına bazı şeyleri olamamak konusunda nasıl başarılı olacağınızı, “bunu da layığıyla elime yüzüme bulaştırdım” deme fırsatını tanıyacağımızı düşünüyoruz (-m).

İlk yazımızın konusu FRP oyunlarında popüler bir alt-sınıf olan Necromancer’lar. Evet, yitip gitmiş ölü bedenleri rahatsız edip savaş meydanlarına süren acımasız, yozlaşmış, karanlık ölüm-büyücüleri. Anti kahraman tavırları ile hepimizin kah sevdiği kah düşman olduğu bu karakterleri canlandırmak oldukça keyifli. Yani sanırım keyifli olmalı çünkü ben çok beceremedim. Peki bunu nasıl yaptım?

1. En başta oynayacağınız oyun konusunda fikriniz olsun. Necromancer oynayacağınız campaign’in olabildiğince ölülerden uzak, ferah bir oyun olduğundan falan emin olun. Mesela ben “Pathfinder: Kingmaker” oyununda necromancer başlattım. Yemyeşil tepeleri, coşkulu ırmakları, kadim ağaçları ve bereketli topraklarıyla Golarion gezegeninin belki de en yaşam dolu yerinde geçen bu oyunda, bir ölüm büyücüsü olmaya karar verdim. Oyunun geçtiği yer öylesine canlı ki nerdeyse benim herhangi bir ölüyü kaldırmak için bir şey yapmama gerek kalmayacak; ölüler kendiliğinden ayaklanacaklar.
2. Necromancer oynayacaksınız. Ama bunu sakın ola Wizard veya Cleric sınıflarıyla yapmayın. Sorcerer seçin ki; büyü seçenekleriniz kısıtlı olsun. O kadar kısıtlı olsun ki; partinizin Druid’i kafam kadar hasar veren hayvani büyüleriyle herkesin kahramanı olsun. İçten içe kıskanın onu, “nasıl punduna getirsem de şu yanında gezdirdiği kurda kendisini yem ederek intikam alsam” diyerek planlar yapın. Ezik olun.
3. Ama ezikliğinizi çaktırmayın. Ara sıra o Druid’e yanaşıp “eheh sen hasar büyüleri al ben grubu bufflayan, Aoe yapan büyüleri alayım. Takım çalışması yapalım he mi?” diye sorular sorun, cana yakın davranın. Ama bunu gerçekten yapın. Haste alın, Grease alın, Glitterdust alın. Bunlar gerçekten işe yarayan büyüler. Sorun şu ki; Necromancer olmakla pek alakaları yok.

   

4. Büyü demişken; necromancy büyülerinin büyük çoğunluğu touch attack gerektiriyor. Yani düşmanlarınızı gerçekten dürtmeniz, parmaklamanız gerekiyor. Ama yanlarına gittiğiniz zaman gariban büyücünüzün kafasını, GoT’ta, Mountain’ın çıplak elle Oberyn Martell’e yaptığı gibi pörtletebilecekleri için onlara yaklaşamayın. Bu sorunu aşmak için “spectral hand” büyüsü alın. Ama fight’ın ne zaman başlayacağını hiçbir zaman tam kestiremediğiniz için ilk turunuz hep “spectral hand” atarak boşa gitsin. İkinci turda “aman başıma bir şey gelmesin” diyerek kendinize işe yaramaz “mage armor” büyüsünü atın. Ardından gruba bir yararım olsun diyerek “haste” basın. Aaa , o da ne? Grubun Fighter’ı zaten herkesi biçmiş, Druid’i gökten indirdiği yıldırımlarla her yanı patlatmış, kavga bitmiş. Siz de kendizi, “eheh ne güzel dövdük” diyerek grubun moral motivasyon sağlayan yaşlı kişisi olarak göstermeye çalışın. Ama karakteriniz sadece 30 yaşında olsun.
5. Bu rehberin en önemli kısmına geldik: Sakın ola “Animate Dead“, “Command Undead” gibi büyüler almayın. Ölüler üzerinde hiçbir hükmünüz olmasın. Geceleri mezarlıklarda falan dolaşıp bu olaydan anlıyormuş gibi yapın ama aslında hiç anlamayın. Sadece şekliniz olsun. “Ölüm negzel yea,” diye emo gibi dolaşın. Haste olsun, slow olsun gruba yardımcı genel büyüler alarak zaten az olan sorcerer spell slotlarını kapattığınız için gerçekte necromancer olmadığınızı çaktırmayın.

Eh, şimdilik bu kadar. Umarım dokuzuncu seviyeye geldiğimde otomatik olarak gelecek “animate dead” büyüsüyle ölü kaldırmayı deneyeceğim. O zaman da muhtemelen gelişen senaryo yüzünden diğer oyuncular pet zombimi dövecekler. Hayatımı, atanamamış necromancer olarak sürdürüp gideceğim.

Bir sonraki “Nasıl Olunmaz” yazısında görüşmek üzere…